三千万营销费？误导观众？《人民》导演有话说

Европска Уни?а англиски: European Union бугарски: Европейски съюз германски: Europ?ische Union грчки: Ευρωπα?κ? ?νωση дански: Den Europ?iske Union естонски: Euroopa Liit ирски: An tAontas Eorpach итали?ански: Unione europea латвиски: Eiropas Savienība литвански: Europos S?junga малтешки: Unjoni Ewropea полски: Unia Europejska португалски: Uni?o Europeia романски: Uniunea European? словачки: Európska únia словенечки: Evropska unija унгарски: Európai Unió фински: Euroopan unioni француски: Union européenne холандски: Europese Unie хрватски: Europska unija чешки: Evropská unie шведски: Europeiska unionen шпански: Unión Europea
Знаме
Гесло: ?Обединети во разноликоста“
Химна:  Ода на радоста  (orchestral)
Местоположба на Европската Уни?а. Местоположба на Европската Уни?а.
Политички центри		Брисел (гл. град) Луксембург Стразбур
На?голем град		Лондон
Службен ?азик		24 ?азици бугарски хрватски француски германски грчки унгарски ирски итали?ански латвиски литвански малтешки полски португалски романски словачки словенечки шпански шведски
Демоним		Европеец
Членки		27 држави Австри?а Белги?а Бугари?а Хрватска Кипар Чешка Данска Естони?а Финска Франци?а Германи?а Грци?а Унгари?а Ирска Итали?а Латви?а Литвани?а Луксембург Малта Холанди?а Полска Португали?а Романи?а Словачка Словени?а Шпани?а Шведска
Лидери
?	Претседател на Европскиот Совет	Доналд Туск
?	Претседател на Европската Комиси?а	Урсула фон дер Ла?ен
Законодавство		Законодавство на Европската Уни?а
?	Горен дом	Совет на Европската Уни?а
?	Долен дом	Европски парламент
Основана
?	Париски договор	23 ?ули 1952
?	Римски договор	1 ?ануари 1958
?	Мастришки договор	1 ноември 1993
Површина
?	Вкупна	4,324,782 км2 (7tha)
?	Вода (%)	3.08
Население
?	проценка за 2012 г.	503,492,041 (3a)
?	Густина	116.2 жит/км2
БДП (ПКМ)		проценка за 2011 г.
?	Вкупен	$15.821 trillion (1a)
?	По жител	$31,607 (15a)
БДП (номинален)		проценка за 2011 г.
?	Вкупно	$17.577 трилиони (1a)
?	По жител	$35,116 (14a)
?иниев коеф. (2010)		30.4 среден
ИЧР (2011)		▲ 0.876 многу висок · 13 / 25tha
Валута		евро и други Еврозона  (19 држави) Евро € EUR други бугарски лев лв BGN чешка круна K? CZK данска круна kr DKK унгарски форинт Ft HUF полска злота z? PLN романска леа RON шведска круна kr SEK
Часовен по?ас		(UTC+0 to +2)
?	(ЛСВ)	(UTC+1 to +3)
НДД		.eu
Страница europa.eu
Повик. бр.		27 кода
а.	ако се смета за единствен политички ентитет

百度 一般这种情况出现在孕晚期，也就是怀孕后期的三个月，在生产前可在医生指导下，用呼吸机进行治疗，也就是夜间佩戴家用呼吸机帮助改善呼吸情况，维持氧饱和度。

Европска Уни?а (ЕУ) — наднационален и ме?увладин со?уз (заедница) на зем?и во Европа. Претставува на?големата конфедераци?а на независни држави во светот, основана под ова име во 1993 со Договорот за Европска Уни?а (Мастришки договор). Сепак, многу аспекти од Уни?ата постоеле и пред оваа година преку низа на претходни договори кои датираат од 1951 г.

Активностите на ЕУ ги покриваат сите области на ?авната политика, од здравството и економската политика до надворешната политика и одбраната. Сепак, опсегот на не?зините овластува?а многу се разликува во зависност од дадената област. Во зависност од областа за ко?а станува збор, ЕУ може да претставува:

• федераци?а (на пример, во монетарните работи, во аграрната, трговската и еколошката политика);
• конфедераци?а (на пример, во соци?алната и економската политика, заштитата на потрошувачите, внатрешните работи);
• ме?ународна организаци?а (на пример, во надворешните работи).

Клучна активност на ЕУ е основа?ето и управува?ето со заедничкиот единствен пазар, ко? се состои од царинска уни?а, единствена валута (ко?а е усвоена од 20 од 27-те зем?и членки), заедничка аграрна политика и заедничка рибарска политика.

На?важни институции на ЕУ се Советот на Европската Уни?а, Европската комиси?а, Европскиот парламент и Европскиот суд на правдата.

Статус

Уни?ата нема мо? да пренесува дополнителни овластува?а од државите на себе без нивна согласност преку некои идни ме?ународни договори. Понатаму, во многу области државите членки се откажаа од релативно малку национален суверенитет, особено во клучните области за националните интереси како што се надворешната политика и одбраната. Оваа уникатна структура значи дека можеби е на?добро на ЕУ да се гледа како на ентитет sui generis.

На 29 октомври 2004, европските шефови на држави и влади го потпишаа Договорот за основа?е Устав за Европа. То? е ратификуван од некои држави членки и моментално чека ратификаци?а од останатите членки. Сепак, ово? процес влезе во криза кога на 29 ма? 2005 мнозинството од француските гра?ани го отфрли?а Уставот преку референдум со 54,7% гласови против. По француското “не” по три дена, на 1 ?уни и холандските гра?ани го отфрли?а Уставот со 61,6% од гласовите против.

Поради тоа, моменталниот и идниот статус на ЕУ продолжува да биде предмет на политички контроверзи, со значително различни гледишта како внатре така и поме?у државите членки. Оваа дебата доби на интензитет по отфрла?ето на Уставот од француските и холандските гласачи.

Тековни праша?а

Главните праша?а со кои моментално се соочува Европската Уни?а се однесуваат на структурата, процедурите и политиките, на усво?ува?ето, напушта?ето или прилагодува?ето на новиот уставен договор, на понатамошното проширува?е кон ?уг и исток, на решава?ето на проблемот на фискалната и демократската одговорност и на ревизи?ата на правилата на Пактот за стабилност и раст, идниот бу?ет и заедничката аграрна политика.

На следната ме?увладина конференци?а, ко?а се одржува на секои шест месеци и на ко?а присуствуваат шефовите на држави и влади на државите членки, ?е биде потребно државите членки да одлучат околу алоцира?ето на средствата од бу?етот на ЕУ. Покра? бу?етот државите членки треба да преговараат и во врска со “Финансиските перспективи” околу кои се преговара секои седум години. Следните “Финансиски перспективи” ?е се однесуваат на периодот 2007-2013. На?контроверзните праша?а околу бу?етската политика се британскиот рабат, користа на Франци?а од заедничката аграрна политика, крупните придонеси на Германи?а и Холанди?а кон бу?етот на ЕУ и реформата на Европските фондови за регионален разво?. Многу коментатори предвидуваат дека расправата околу овие праша?а ?е предизвика големи поделби поме?у владите како оние на Франци?а и Германи?а, кои се залагаат за поголем бу?ет и за пофедериран со?уз и владите на оние како Британи?а, кои бараат потенок бу?ет и кои се залагаат со пове?е средства да се префрлат во науката и технологи?ата (и чи?а заштитна парола е модернизаци?ата.

Потекло и истори?а

Обидите за обединува?е на различните европски народи им претходат на модерните држави; тие посто?ано се случувале во истори?ата на континентот. Пред 3.000 години со Европа владее?а Келтите, а потоа неа ?а освои Римската Импери?а. Овие рани обединува?а беа создадени преку сила. Царството на Франките на Карло Велики и Светото Римско Царство стотици години обединуваа големи области под лабава власт. Понеодамна, царинската уни?а на Наполеон на почетокот од 19 век и осво?ува?ата на нацистичка Германи?а во 1940-тите имаа само минлива природа.

Има??и ?а предвид хетерогениот збир на ?азици и култури во Европа, овие обиди обично вклучуваа воено потчинува?е на народи кои не сакаа да бидат под дадената власт, што од сво?а страна водеше кон нестабилност. Еден од првите предлози за мирно обединува?е преку соработка и рамноправност на членките го даде познатиот француски писател Виктор Иго во 1851. По катастрофите од Првата и Втората светска во?на, во голема мера се зголеми?а стремежите за основа?е на (она што подоцна стана) Европска Уни?а, поттикнати од желбата за обнова на Европа и за отстранува?е на можноста од нова во?на на европскиот континент. Ова расположение водеше до основа?ето на Европската заедница за ?аглен и челик од страна на СР Германи?а, Франци?а, Итали?а и зем?ите од Бенелукс. Ова беше направено преку Договорот од Париз, ко? е потпишан во април 1951, а стапи во сила во ?ули 1952.

Првата целосна царинска уни?а изворно беше позната како Европска економска заедница (во Британи?а неформално нарекувана “заеднички пазар”) и беше основана со Договорот од Рим во 1957, а стапи во сила на 1 ?ануари 1958. Таа подоцна беше променета во Европска заедница, ко?а сега го претставува “првиот столб” на ЕУ. Така, со текот на времето, ЕУ еволуира од трговско тело до економски и политички ентитет.

Држави членки и проширува?е

Преговори за членство во ЕУ

Процесот на пристапува?е кон ЕУ бара секо?а нова зем?а-членка да ги усвои бро?ните закони и прописи на ЕУ содржани во законодавството на ЕУ (acquis communautaire). Со критериумите за членство (Копенхагенски критериуми од 1993 и Мадридски критериум од 1995) што треба да ги исполнат зем?ите-кандидати, Европската Уни?а поттикнува промена и прилагодува?е на законодавството, политиките и институциите во зем?ата-кандидат, со цел да се достигнат и да се заштитат вредностите и нормите кои ги има поставено ЕУ.

На состанокот на Европскиот совет во Копенхаген било заклучено дека: ?Придружните зем?и во Средна и Источна Европа, кои би сакале, ?е бидат членки на ЕУ. До пристапува?ето ?е до?де штом одредени држави ?е станат способни да ги прифатат условите за членство (правен услов) со истовремено исполнува?е на економските и политичките услови.“ Критериумите за прием на нови зем?и во ЕУ, кои ги утврдил Европскиот совет на самитот во Копенхаген во ?уни 1993 година, се однесуваат на политичките и економските услови што ги налага Договорот за функционира?е на ЕУ (Член 49 и принципите наведени во член 6(1) од Консолидираната верзи?а на Договорот за функционира?е на ЕУ (OJ. EU C83/102, 30.03.2010), како и на обврската за транспонира?е на европското во националното право на зем?ата за да може таа да ги преземе обврските што произлегуваат од членството. Овие критериуми што зем?ата со кандидатски статус треба да ги исполни за време на пристапните преговори за прием во ЕУ, се познати уште и како ?Копенхагенски критериуми“, поради самитот каде што за првпат се утврдени. Напредокот на зем?ата-кандидат во исполнува?ето на критериумите за прием го следи Европската комиси?а, за што доставува годишен извешта? до Советот.

За да стане членка на ЕУ, зем?ата-кандидат мора да исполни три критериуми:

• политички критериуми: стабилност на институциите кои гарантираат демократи?а, владее?е на правото, човекови права и почитува?е и заштита на малцинствата.
• економски критериуми: постое?е функционална пазарна економи?а, како и капацитет за справува?е со притисокот на конкуренци?ата и пазарните сили кои владеат во Европската Уни?а;
• институционални критериуми: зем?ите-кандидати мора да го усво?ат, применуваат и да го спроведуваат целокупниот пакет на политики и мерки од законодавството на ЕУ (acquis communautaire). Тоа значи способност за презема?е на обврските од членството, вклучува??и придржува?е кон целите на политичката, економска и монетарна уни?а. Ова бара и доволен административен капацитет на зем?ата-кандидат за транспонира?е на европското во националното законодавство, за негова примена, и за ефикасно спроведува?е преку соодветни административни и судски структури.

Подоцна сите критриуми (политички, економски и правни) за пристапува?е кон ЕУ станале познати како копенхашки критериуми. Малку подоцна, во 1995 година, кон нив биле додадени и мадридските критериуми, кои поставила дополнителна обврска кон државите-кандидати, да создадат услови за интеграци?а со прилагодува?е на своите административни структури. Со други зборови, на политичките, економските и правните критериуми од Копенхаген, додадени се и административните критериуми од Мадрид, со што бил заокружен целокупниот пакет на критериуми за влез во Европската уни?а. Мадридскиот критериум од 1995 (Совет на ЕУ, Мадрид, 1995) укажува дека усогласува?ето на националното законодавство со европското законодавство само по себе не е доволно, туку неопходно е зем?ите-кандидати да изградат административни капацитети кои ?е бидат доволни за спроведува?е на законодавството. Уште пове?е, во случа?от на централната банка, постое?ето силен административен капацитет е важна претпоставка во остварува?ето целосна независност и капацитет на централната банка, што претставува основно бара?е на европското законодавство во делот на Економскиот и монетарен со?уз. Од зем?ата-кандидат на?прво се бара во националното право да го транспонира целокупното множество на политики и мерки од законодавството на ЕУ (acquis communautaire). Биде??и усво?ува?ето на законодавството на ЕУ (acquis communautaire) не е цел сама за себе, за исполнува?е на институционалните критериуми од зем?ата-кандидат се бара да создаде и услови за негова примена и спроведува?е преку соодветно прилагодува?е на административните и судските капацитети.

Конечната одлука за отвора?е на преговорите ?а донесува Советот на ЕУ со едногласност на сите зем?и-членки. Процесот на преговори се состои од неколку фази:

• процесот на скрининг (screening), како прва фаза од процесот на преговори, во ко?што Европската Комиси?а го презентира целокупното законодавство што зем?ата треба да го транспонира во националното законодавство за секое поглав?е одделно. Истовремено, зем?ата-кандидат ги презентира постигнува?ата во делот на усогласува?ето со законодавството во секое поединечно поглав?е од европското законодавство;
• подготовка на ? Извешта? за завршен скрининг (Screening Report)“ од страна на Европската комиси?а, согласно со наодите од извршениот скрининг, во ко? се содржани сите недостатоци во однос на законодавството и административниот капацитет, а кои ?е треба да се пополнат во текот на преговорите;
• Отвора?е на поглав?ата за преговори, по донесена одлука од страна на Советот на ЕУ, при што се повикува зем?ата-пристапничка да ги претстави преговарачките позиции за секое поглав?е одделно. Во текот на преговорите, зем?ата се обврзува на временски рокови во кои целосно ?е се изврши преостанатото усогласува?е со европското законодавство. Исто така, постои и лимитирана можност за користе?е на т.н. транзициски периоди - за определени области може да се побара целосното прилагодува?е и усогласува?е да заврши во определен период по зачленува?ето во ЕУ (обично се работи за праша?а што имаат големи фискални импликации во делот на животната средина). Исто така, отвора?ето и затвора?ето на преговорите во одредени поглав?а може да бидат условени со поставува?е на т.н. одредници (benchmarks) кои треба да бидат исполнети.

По завршува?ето на преговорите, се определува датум на ко? зем?ата станува полноправна членка на ЕУ. Со зачленува?ето во ЕУ, централната банка по автоматизам станува дел од Европскиот систем на централни банки (ЕСЦБ). Влегува?ето во третата фаза на ЕМУ, односно воведува?ето на еврото, е задолжително и за тоа не посто?ат можности за opt-out како во случаите на Данска и Шведска. Сепак, според европското законодавство не е дефиниран временски рок за влез на зем?ата во третата фаза од ЕМУ, па така новите зем?и може влезот во еврозоната да го одлагаат по нивен избор. Влезот во ЕМУ е условен со исполнува?е на критериумите за конвергенци?а (односно критериумите од Мастрихт) од страна на одделната зем?а.

Преговори на Македони?а за членство во ЕУ

Во декември 2005 година, Европскиот совет ? доделил на Македони?а кандидатски статус. Во октомври 2009 година, Европската комиси?а дала препорака за започнува?е на преговорите за членство на Македони?а во ЕУ. Оваа препорака била повторена во 2010, 2011, 2012, 2013 и во 2014 година. По стекнува?ето на статусот зем?а-кандидат, Македони?а воспоставила институционална рамка и ги дефинирала стратешките национални процеси поврзани со процесот на пристапува?е во ЕУ. Се воспоставиле три стратешки процеси со кои било опфатено усогласува?ето на националното законодавство и политики со соодветното европско законодавство и политики, како и динамиката на ?акне?е на административните капацитети:

• Националната програма за усво?ува?е на европското законодавство (НПАА);
• Спогодбата за стабилизаци?а и асоци?аци?а (ССА); и
• Претпристапната економска програма (ПЕП).

Од 2006 година, секо?а година се подготвуваат Претпристапните економски програми (ПЕП) на Македони?а, кои го покриваат идниот тригодишен период. Во овие програми се прикажуваат среднорочното макроекономско и фискално сценарио и се образложуваат проекциите и очекува?ата за движе?ата во разни сфери на економи?ата за следниот тригодишен период.

Критериуми за влез во ЕМУ и воведува?е на еврото

Освен исполнува?ето на критериумите од Копенхаген, во текот на претпристапната фаза, зем?ите-кандидати мора да ги исполнат и следниве услови поврзани со влезот во ЕМУ:

• целосна независност на националната централна банка и монетарните власти;
• забрана за директно кредитира?е на државата од страна на централната банка;
• забрана за привилегиран пристап на државните органи и други ?авни институции
• и тела до финансиските институции; и
• либерализаци?а на движе?ето на капиталот.

Откако ?е влезат во Европската Уни?а, новите зем?и-членки воедно стануваат и членки на Економскиот и монетарен со?уз како ?зем?и членки со дерогаци?а“. Ме?утоа, како зем?и-членки со дерогаци?а, тие остануваат надвор од еврозоната сè додека не ги исполнат критериумите за конвергенци?а, подобро познати како Критериуми од Мастрихт.

Монетарната интеграци?а се состои од три поединечни фази: прво, влез во ЕУ, потоа учество во ЕРМ II, и на кра?от - влез во ЕМУ. Првиот чекор во монетарното интегрира?е на новите зем?и-членки во Евросистемот е добива?ето статус на членки на Економската и монетарна уни?а со дерогаци?а, ко?што настапува веднаш совлегува?ето во ЕУ. Притоа, за новите зем?и-членки не постои опци?а делумно да ги прифатат политиките на ЕУ (т.н. ?opt-out“ политика), каков што е случа?от со некои од постарите зем?и-членки (на пример, Велика Британи?а и Данска за прифа?а?ето на еврото). Иако, во оваа фаза, новите зем?и-членки сè уште не се во целост дел од ЕМУ и не може веднаш да се приклучат во еврозоната, од нив се бара да исполнуваат бро?ни обврски кои се дел од ЕМУ, односно: треба да ги прилагодат своите економски и монетарни политики во лини?а со основните цели на ЕМУ, па така, во принцип тие се обврзани да се стремат кон усво?ува?е на еврото, како основна цел на нивните политики. Како основен предизвик на нивната политика се смета диза?нира?ето на соодветна брзина со ко?а ?е се движи ово? процес. Сепак, во ово? процес на воведува?е на еврото, квалитетот не смее да биде компромитиран за да се оствари поголема брзина.

Вториот чекор во монетарната интеграци?а на новите зем?и-членки е учеството во Механизмот на девизни курсеви II (ЕРМ II). Учеството во ЕРМ II е на доброволна основа и затоа не мора да следува веднаш по влезот во ЕУ, туку може и подоцна. Откако една зем?-членка ?е одлучи да се приклучи во ово? Механизам, од неа се очекува да учествува во него на?малку две години, при што на?прво се фиксира вредноста на националната валута во однос на еврото, а потоа се дозволуваат флуктуации над или под договорената вредност на?многу до 15%, пред да се воведе единствената валута. Последниот чекор кон монетарната интеграци?а е влез во еврозоната, односно воведува?е на еврото како сопствена валута и исполнува?е на сите критериуми за конвергенци?а (Критериуми од Мастрихт). Тие се дефинирани во Договорот за Европската Уни?а од 1992 година, познат како Мастришкиот договор, па оттаму и нивното име. Критериумите од Мастрихт на?прво се дефинирани во текстот на Договорот (член 121), а потоа попрецизно се дефинирани во Протоколите кон Договорот.

Критериумите од Мастрихт се:

• Годишната стапка на инфлаци?а не треба да ?а надминува референтната вредност ко?а е дефинирана од просечната стапка на инфлаци?а на трите зем?и-членки на ЕУ со на?ниска стапка на инфлаци?а, за пове?е од 1,5 процентни бодови.
• Долгорочната каматна стапка не треба да ?а надминува за пове?е од 2 процентни бодови референтната вредност ко?а е дефинирана од просечните долгорочни каматни стапки на трите зем?и-членки на ЕУ со на?ниска инфлаци?а. Долгорочната каматна стапка се пресметува врз основа на просечниот принос на десетгодишните државни обврзници, кои имаат значаен удел во тргува?ето на пазарот на капитал.
• Националната валута мора да учествува на?малку две години во Европскиот механизам на девизниот курс ЕРМ II, и да се почитуваат нормалните маргини на флуктуаци?а на ово? механизам (+/-15%, од паритетот на девизниот курс), а при тоа да нема остри тензии на девизниот пазар и да не изврши девалваци?а во однос на ко?а било ЕУ валута по сопствена инци?атива.
• Бу?етскиот дефицит не треба да надминува 3% од бруто-домашниот производ (БДП) на кра?от на претходната фискална година (освен во вонредни околности).
• ?авниот долг не треба да надминува 60% од БДП на кра?от на претходната фискална година (или, ако е повисок, треба да се приближува кон оваа референтна вредност со задоволителна брзина).

ЕЦБ, во интервал од на?малку две години, об?авува ?Извешта? за конвергенци?а“, за да се провери до ко? степен зем?ите-членки на ЕУ кои имаат аспирации за воведува?е на еврото се во согласност со критериумите. Првиот Извешта? за конвергенци?а бил об?авен во ноември 1996 година, и покажа дека само 3 од, во тоа време, 15-те зем?и-членки на ЕУ (Данска, Луксембург и Ирска) во целост ги исполнуваат критериумите. Последователните извештаи за конвергенци?а резултираа со дополнителни 6 зем?и-членки на ЕУ кои беа усогласени со сите критериуми и го воведоа еврото (Грци?а, Словени?а, Кипар, Малта, Словачка и Естони?а). Последниот Извешта? за конвергенци?а бил об?авен во ма? 2012 година, со ко? се утврдило дека ниту една од тогашните седум зем?и-апликанти нема постигнато целосна усогласеност со критериумите. Биде??и референтните вредности за инфлаци?ата и за долгорочните каматни стапки во основа се менуваат на месечна основа, секо?а зем?а-членка што не е членка на еврозоната има право да побара од ЕЦБ повторна проверка на усогласеноста секогаш кога верува дека постои веро?атност таа да ги исполнува сите критериуми.

Членки на ЕУ

ЕУ во моментот има 27 држави членки и приближно 504 милиони жители. Ако би била една држава, ЕУ би била седмата на?голема држава во светот по површина и трета на?голема по население, по Кина и Инди?а.

Табела бр. 1: Основни податоци за членките на ЕУ

Map showing the member states of the European Union (clickable)

Име	Главен град	Пристапила на	Население	Површина (км2)
Австри?а	Виена	19950101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1995	&100000000085849260000008.584.926	&1000000000008385500000083.855
Белги?а	Брисел	19570325Основач	&1000000001125843400000011.258.434	&1000000000003052800000030.528
Бугари?а	Софи?а	20070101000000002025-08-04-00001 ?ануари 2007	&100000000072021980000007.202.198	&10000000000110994000000110.994
Хрватска	Загреб	20130701000000002025-08-04-00001 ?ули 2013	&100000000042253160000004.225.316	&1000000000005659400000056.594
Кипар	Никози?а	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&10000000000847008000000847.008	&100000000000092510000009.251
Чешка	Прага	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&1000000001053827500000010.538.275	&1000000000007886600000078.866
Данска	Копенхаген	19730101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1973	&100000000056597150000005.659.715	&1000000000004307500000043.075
Естони?а	Талин	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000013132710000001.313.271	&1000000000004522700000045.227
Финска	Хелсинки	19950101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1995	&100000000054717530000005.471.753	&10000000000338424000000338.424
Франци?а	Париз	19570325Основач	&1000000006635246900000066.352.469	&10000000000640679000000640.679
Германи?а	Берлин	19570325Основач	&1000000008117400000000081.174.000	&10000000000357021000000357.021
Грци?а	Атина	19810101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1981	&1000000001081246700000010.812.467	&10000000000131990000000131.990
Унгари?а	Будимпешта	20040101000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000098490000000009.849.000	&1000000000009303000000093.030
Ирска	Даблин	19730101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1973	&100000000046258850000004.625.885	&1000000000007027300000070.273
Итали?а	Рим	19570325Основач	&1000000006079561200000060.795.612	&10000000000301338000000301.338
Латви?а	Рига	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000019860960000001.986.096	&1000000000006458900000064.589
Литвани?а	Вилнус	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000029212620000002.921.262	&1000000000006520000000065.200
Луксембург	Луксембург	19570325Основач	&10000000000562958000000562.958	&100000000000025860000002.586
Малта	Валета	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&10000000000429344000000429.344	&10000000000000316000000316
Холанди?а	Амстердам	19570325Основач	&1000000001690072600000016.900.726	&1000000000004154300000041.543
Полска	Варшава	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&1000000003800561400000038.005.614	&10000000000312685000000312.685
Португали?а	Лисабон	19860101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1986	&1000000001037482200000010.374.822	&1000000000009239000000092.390
Романи?а	Букурешт	20070101000000002025-08-04-00001 ?ануари 2007	&1000000001986140800000019.861.408	&10000000000238391000000238.391
Словачка	Братислава	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000054213490000005.421.349	&1000000000004903500000049.035
Словени?а	?уб?ана	20040501000000002025-08-04-00001 ма? 2004	&100000000020628740000002.062.874	&1000000000002027300000020.273
Шпани?а	Мадрид	19860101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1986	&1000000004643986400000046.439.864	&10000000000504030000000504.030
Шведска	Стокхолм	19950101000000002025-08-04-00001 ?ануари 1995	&100000000097473550000009.747.355	&10000000000449964000000449.964

Откако беше формирана како со?уз од шест држави, кон неа подоцна се приклучи?а уште 21 други европски држави. Еве како течеше проширува?ето на ЕУ:

Година Зем?а

• 1958 Запaдна Гермaни?а, Фрaнци?а, Холaнди?а, Белги?а, Луксембург и Итaли?а- (држави-основачи).
• 1973 Данска, Ирска, Британи?а (?).
• 1981 Грци?а.
• 1986 Португали?а, Шпани?а.
• 1990 Источна Германи?а се обединува со Западна Германи?а и станува дел од ЕУ.
• 1995 Австри?а, Финска, Шведска.
• 2004 Кипар, Естони?а, Унгари?а, Чешка, Летони?а, Литвани?а, Малта, Полска, Словачка, Словени?а.
• 2007 Бугари?а, Романи?а
• 2013 Хрватска

Гренланд, ко? доби автономи?а од Данска во 1979, ?а напушти Европската Заедница во 1985, Британи?а ?а напушти ЕУ во 2020 година по одржувa?ето на референдум во 2016 година.

• 
• 

Идно проширува?е и блиски односи

• Турци?а е службен кандидат за членство во ЕУ. Европските амбиции на Турци?а датираат од Договорите од Анкара од 1963. Откако добила статус на кандидат за членство, Турци?а го подобрила почитува?ето на човековите права, ?а укинала смртната казна, му дала културни права на своето големо курдско малцинство и презела позитивни чекори да го реши кипарското праша?е. Сепак, поради сво?ата верска и културна различност, Турци?а се соочува со силно противе?е од страна на конзервативните влади, во прв ред на Франци?а, Австри?а, Кипар и Словени?а.
• Македони?а е офици?ално кандидат за членство во Европската Уни?а без датум за преговори во моментов. Датумот за преговори и нивното започнува?е се одложиле поради политички причини, односно поради противе?ето на една од членките - Грци?а.
• Исланд е потенци?ална зем?а кандидат за членство во ЕУ ко?а поднела апликаци?а за истото. Голем дел од реформите кои треба една зем?а кандидат да ги усвои, Исланд ги има имплементирано и набрзо се очекува и офици?ално да го добие статусот зем?а-кандидат.
• Норвешка, Сан Марино, Андора, Лихтеншта?н, Ватикан, Монако и Шва?цари?а не се членки, но имаат посебни договори со ЕУ.
• Многу членки на Европската асоци?аци?а за слободна тргови?а се потписнички на Договорот за Европска економска област, што значи дека тие учествуваат во многу аспекти на единствениот европски пазар.

Институции и правна рамка

Институции на ЕУ

Функционира?ето на ЕУ се темели врз неколку институции:

• Европскиот парламент (732 члена, 750 максимум).
• Советот на Европската Уни?а (или “советот на министри”, 28 члена).
• Европската комиси?а (28 члена).
• Европскиот суд на правдата (во чи? состав е и Судот во прва инстанца) (28 судии плус 28 судии на СПИ)
• Европски ревизиски суд (28 члена).
• Европскиот совет 28 члена) - чи?а уникатна улога можеби на?добро може да се опише како “квазиинституционална”.

Институции на Европската Уни?а

Европскиот Совет - Обезбедува стимул и насоки -		Советот на Европската Уни?а - Законодавна власт -		Европскиот парламент - Законодавна власт -		Европската комиси?а - Извршна власт -
самит на шефовите на државите или владите на зем?ите-членки, претседателот на Европскиот Совет и претседателот на Европската комиси?а. го обезбедува потребниот политички стимул за разво?от на Уни?ата и ги дефинира не?зините општи насоки и приоритети не врши законодавни функции со седиште во Брисел		делува заедно со Парламентот како законодавно тело ги споделува надлежностите за бу?етот со Парламентот обезбедува координаци?а за пошироката економска и соци?ална политика и ги поставува насоките за Заедничка надворешна и безбедносна политика (ЗНБП) склучува ме?ународни договори со седиште во Брисел		делува заедно со Советот како законодавно тело ги споделува своите надлежности за бу?етот со Советот и на кра?от на постапката за усво?ува?е на бу?етот, то? го усво?ува или го одбива бу?етот во целина. врши демократска контрола врз институциите вклучува??и ?а и Европската Комиси?а и ги одобрува или одбива членовите на Комиси?ата со седиште и пленарни седници во Стразбур, прелиминарни средби во Брисел		е извршна власт доставува предлог-закони до Парламентот и до Советот спроведува политики управува со бу?етот обезбедува усогласеност со Европското право (?чувар на договорите“) преговара за ме?ународните договори со седиште во Брисел

	Европскиот суд на правдата - Судска власт -		Европската централна банка - Централна банка -		Европскиот ревизиски суд - Финансиски ревизор -
	обезбедува униформна примена и толкува?е на Европското право има мо? да одлучува во правни спорови поме?у зем?ите-членки, институции, компании и поединци со седиште во Луксембург		заедно со националните централни банки го сочинува Европскиот систем на централни банки и со тоа ?а утврдува монетарната политика на еврозоната обезбедува ценовна стабилност во еврозоната преку контролира?е на понудата на пари со седиште во Франкфурт		врши проверка на соодветното извршува?е на бу?етот со седиште во Луксембург

Посто?ат неколку финансиски тела:

• Европската централна банка (ко?а заедно со националните централни банки го сочинува Европскиот систем на централни банки).
• Европската инвестициона банка (ко?а го вклучува и Европскиот инвестициски фонд).

Исто така, посто?ат и неколку советодавни комитети:

• Комитетот на регионите, ко? дава совети околу регионалните праша?а. (Комитетот не ?а уредува Регионалната политика на ЕУ)
• Економскиот и соци?ален комитет, ко? дава совети во врска со економската и соци?алната политика (во прв ред околу односите поме?у работниците и работодавците).
• Политичкиот и безбедносен комитет, ко? е основан во смисла на Заедничката надворешна и безбедносна политика и ко? ги разгледува и дава совети околу ме?ународните праша?а и глобалната безбедност.

Покра? ова, има и редица други тела, обично основани преку секундарната легислатива. Тоа се агенциите на Европската Уни?а. На пример: Европската еколошка агенци?а, Европската агенци?а за безбедност во воздушниот сообра?а?, Канцелари?ата за хармонизаци?а на внатрешниот пазар и други.

На кра?от, европскиот омбудсман ги испитува жалбите за лошо работе?е на институциите на ЕУ во однос на нивното постапува?е кон гра?аните на ЕУ.

Локации на институциите на ЕУ

ЕУ нема офици?ален главен град и не?зините институции се сместени во неколку европски градови:

• Брисел, Белги?а - се смета за de facto главен град на ЕУ.
  • Седиште на Европската комиси?а и на Советот на Европската Уни?а.
  • Седиште на состаноците на комитетите и на мини-сесиите на Европскиот парламент.
  • Дома?ин на сите самити на Европскиот совет (од 2004).
• Стразбур, Франци?а
  • Седиште на Европскиот парламент и на неговиот 12-неделни пленарни сесии секо?а година.
• Луксембург, Луксембург
  • Седиште на Европскиот суд на правдата и на Секретари?атот на Европскиот парламент.
  • Седиште на Европската инвестициска банка.
• Франкфурт, Германи?а
  • Седиште на Европската централна банка.
• Хаг, Холанди?а
  • Седиште на Европол.

Правна рамка

Правото на Европската Уни?а е составено од голем бро? правни и институционални структури кои се преклопуваат. Тоа е резултат на тоа што е одредено од сукцесивни ме?ународни договори, при што секо? нов договор ги изменува и дополнува дотогашните договори. Во последните години, вложени се значителни напори за консолидира?е и поедноставува?е на договорите, што доведе до потпишува?ето на Договорот за основа?е на Устав на Европа. Ако ово? предложен договор биде усвоен, то? ?е го замени збирот на преклопувачки договори што во моментот ?а формираат правната рамка на ЕУ со единствен текст. Многу експерти и политичари се согласуваат дека моменталната структура на ЕУ е среднорочно неефикасна за една уни?а од 27 членки и поради тоа некои експерти и политичари предлагаат, во случа? некои држави членки да не го ратификуваат Уставот, останатите држави членки кои тоа го направиле, да создадат нешто како внатрешна уни?а ко?а ?е продолжи во насока на ?секогаш попродлабочената, секогаш пошироката уни?а“.

Првиот европски договор е Договорот од Париз во 1951 (стапи во сила во 1952) со ко? се формира Европската заедница за ?аглен и челик поме?у основачката група од 6 држави. Ово? договор истече, а неговите функции се преземени од подоцнежните договори. Од друга страна, Договорот од Рим од 1957 сè уште е на сила, иако е многу променет оттогаш, на?суштински од Мастришкиот договор од 1992. На?новите измени на Договорот од Рим се договорени како дел од Договорот од Амстердам со новите 10 држави членки, ко? стапи во сила на 1 ма? 2004.

Европските заедници: Европската Заедница плус Евроатом

Терминот “европски заедници” се однесува на две заедници, Европската Економска Заедница (ко?а сега се нарекува Европска Заедница) и Европската заедница за атомска енерги?а (позната и како Евроатом), кои беа основани во 1950-тите. Третиот ентитет, Европската заедница за ?аглен и челик, ко?а исто така беше дел од европските заедници, престана да постои во 2003 по истекува?ето на важноста на основачкиот договор. Од 1967, европските заедници споделуваат заеднички институции. Во 1992 со Мастришкиот договор Европската Економска Заедница, ко?а од трите изворни заедници имаше на?широк опфат, беше преименувана во Европска Заедница.

Европската Уни?а: европските заедници плус ЗНБП и ПССК

Европските заедници се еден од трите столбови на Европската Уни?а и тоа на?важниот столб и единствениот столб ко? функционира првенствено преку наднационалните институции. Останатите два столба - Заедничката надворешна и безбедносна политика и Полициската и судската соработка во кривичните работи - се полабави ме?увладини групации. За да бидат работите замрсени, овие два столба сè пове?е се администрираат од страна на Заедницата (како од само концепти стануваат фактичка практика).

Ефектите на Договорот за Уставот

Ако биде ратификуван, Договор за основа?е на Устав на Европа | Договорот за основа?е на Устав на Европа ?е ?а укине три-столбната структура и, заедно со неа, дистинкци?ата поме?у Европската Уни?а и Европската Заедница, при што сите активности на Заедницата ?е бидат доведени под закрила на Европската Уни?а, а сво?ството правното лице од Заедницата ?е биде пренесено врз Уни?ата. Сепак има една ограда: Евроатом веро?атно ?е остане посебен ентитет ко? ?е биде управуван преку посебен договор.

Ме?увладиност и наднационалност

Основната тензи?а што постои во рамките на Европската Уни?а е тензи?ата поме?у ме?увладиноста и наднационалноста. Ме?увладиноста е метод на донесува?е одлуки во ме?ународните организации каде што мо?та ?а поседуваат државите членки, а одлуките се донесуваат со едногласност. Независните именувани лица на владите или избраните претставници единствено имаат советодавни или спроведувачки функции. Ме?увладиноста денес ?а употребуваат на?големиот дел од ме?ународните организации.

Алтернативен метод на донесува?е одлуки во ме?ународните организации е наднационалноста. При наднационалност мо?та ?а имаат независни именувани службени лица или претставници избрани од претставничките тела или од гра?аните на државите членки. Владите на државите членки сè уште имаат мо?, но мораат да ?а делат до другите глумци. Понатаму, одлуките се донесуваат со мнозинство гласови и оттука е можно една држава членка да биде принудена од страна на другите држави членки да спроведува неко?а одлука против сво?ата вол?а.

Одредени сили во политиката на ЕУ го претпочитаат ме?увладиниот пристап, а други - наднационалниот пат. Поддржувачите на наднационалноста тврдат дека таа и' овозможува на интеграци?ата да продолжи со побрзо темпо отколку што поинаку би било можно. Онаму каде што одлуките мора да се донесуваат од влади кои одлучуваат едногласно, на одлуките може да им се потребни години за да бидат донесени, ако и воопшто бидат донесени. Поддржувачите на ме?увладиноста тврдат дека наднационалноста е закана за националниот суверените и за демократи?ата, тврде??и дека само националните влади можат да поседуваат доволно демократски легитимитет. Ме?увладиноста ?а претпочитаат пове?е европски нации како Британи?а (сега излезена од уни?ата), Данска и Шведска, додека поинтеграциски настроените нации како зем?ите на Бенелукс, Франци?а, Германи?а и Итали?а инклинираат кон претпочита?е на наднационалниот пристап.

Европската Уни?а се обидува да воспостави рамнотежа поме?у овие два пристапа. Сепак, оваа рамнотежа е сложена и често резултира со често лавиринтска сложеност на не?зините процедури за донесува?е одлуки.

Почнува??и од март 2002, Конвентот за иднината на Европа ?а преиспита оваа рамнотежа, поме?у останатите работи, и предложи промени. За овие промени се расправаше на ме?увладината конференци?а во ма? 2004 и водеше до Договорот за Уставот, за кого се расправаше погоре.

Наднационалноста е тесно поврзана со дебатата околу ме?увладиноста против неофункционалноста. Ова е дебата околу тоа зошто воопшто се по?ави процесот на интеграци?а. Приврзаниците на ме?увладиноста тврдат дека процесот на ЕУ интеграци?а е резултат на жилаво преговара?е поме?у државите. Неофункционализмот, од друга страна, тврди дека самите наднационални институции беа движечка сила зад интеграци?ата.

Главни политики

Како што сугерира промената на името на Европската Економска Заедница во Европска Заедница и во Европска Уни?а, таа во текот на времето еволуира од првенствено економска во сè пове?е политичка уни?а. Ово? тренд е нагласен преку растечкиот бро? области на политики што спа?аат во надлежност на ЕУ: политичката мо? има тенденци?а да се поместува од државите членки кон ЕУ.

Против оваа слика на растечка централизаци?а делуваат два елементи.

Прво, некои држави членки имаат сво?а традици?а на силни регионални власти. Ова водеше кон растечко фокусира?е врз регионалната политика и врз европските региони. Така, како дел од Мастришкиот договор беше основан Комитетот на региони.

Второ, областите на политики на ЕУ покриваат редица различни облици на соработка.

• автономно донесува?е одлуки: државите членки ? дадоа на Европската комиси?а мо? да донесува одлуки во одредени области како правото за конкурентност, контролата на државната помош и либерализаци?ата.
• хармонизаци?а: законите на државите членки се хармонизираат преку легислативниот процес на ЕУ, ко? ги вклучува Европската комиси?а, Европскиот парламент и Советот на Европската Уни?а. Како резултат на ова, Право на Европската Уни?а е сè поприсутно во системите на државите членки.
• соработка: државите членки, состанува??и се во Советот на Европската Уни?а се договараат да соработуваат и да ги координираат своите внатрешни политики.

Тензи?ата поме?у европската и националната (или под-националната) надлежност е тра?на во разво?от на ЕУ.

Сите потенци?ални членки мораат да усво?ат закони со цел да се ускладат со заедничката европска правна рамка, позната како acquis communautaire.

Надлежности

Сумирани во Насловот I на Делот I на консолидираната верзи?а на Договорот за функционира?ето на Европската Уни?а
Исклучива надлежност	Споделена надлежност		Надлежност за поддржува?е
?Уни?ата има ексклузивна надлежност да донесува директиви и да склучува ме?ународни договори, предвидени со законодавен акт на Уни?ата.“ царинската уни?а воспоставува?е на правила за конкуренци?а неопходни за функционира?ето на внатрешниот пазар монетарна политика за зем?ите-членки чи?а парична единица е еврото зачувува?е на морските биолошки ресурси во рамките на заедничката политика за рибарство заедничка трговска политика склучува?е на одредени ме?ународни спогодби	?Зем?ите-членки не можат да вршат надлежност во области во кои тоа ве?е го направила Уни?ата.“ внатрешниот пазар соци?ална политика, што се однесува на аспектите одредени во ово? Договор економска, соци?ална и територи?ална кохези?а зем?оделство и рибарство, со исклучок на зачувува?е на морските биолошки ресурси животна средина заштита на потрошувачите транспорт трансевропски мрежи енергетика областа на слободата, безбедноста и правдата заеднички безбедносни праша?а во областа на ?авното здравство, за аспектите одредени во ово? Договор	?Врше?ето надлежност од страна на Уни?ата не треба да резултира со спречува?е на зем?ите-членки да ?а извршат сво?ата надлежност во“ … истражува?ето, технолошкиот напредок и вселената соработката за разво?, хуманитарната помош ?Уни?ата ги усогласува политиките на зем?ите-членки или инструментите што ги надополнуваат нивните заеднички политики, а кои не се опфатени на друго место“ координаци?а на економските, политиките за вработува?е и соци?алните политики заедничките надворешни, безбедносни и одбранбени политики	?Уни?ата може да спроведе активности за поддршка,усогласува?е и дополнува?е на активностите на зем?ите-членки во“ … заштитата и подобрува?ето на човековото здрав?е индустри?ата културата туризмот образованието, младите, спортот и стручното оспособува?е цивилната заштита (спречува?е катастрофи) административната соработка

Интерни политики

• Слободна тргови?а на стоки и услуги поме?у државите членки (цел ко?а е понатаму проширена врз трите од четирите држави членки на ЕФТА преку Европската економска област (ЕЕА).
• Заедничко право за конкуренци?а што ги контролира активностите против конкурентноста на компаниите (преку законот против трустовите и контролата на спо?ува?ето) и на државите членки (преку режимот на државна помош).
• Шенгенски договор што овозможи отстранува?е на внатрешните гранични контроли и хармонизаци?а на надворешните контроли поме?у неговите држави членки. То? ?а исклучува Ирска (и В. Британи?а додека членувала), кои имаат дерогации, но ги вклучува Норвешка и Исланд, кои не се членки на ЕУ. Исто така, Шва?цари?а преку референдум во 2005 гласаше да стане дел од Шенгенската зона.
• Слобода за гра?аните од не?зините држави членки да живеат и да работат каде било во ЕУ, ако можат да се издржуваат (исто така проширено врз членките на ЕЕА).
• Слободно движе?е на капиталот поме?у државите членки на ЕУ (и на ЕЕА).
• Хармонизаци?а на владините регулативи, корпорациското право и регистрира?ето на заштитни марки.
• Единствена валута, евро (без Данска и порано, Британи?а, кои имаат дерогативи). Шведска, иако нема донесено посебна клаузула за истапува?е, не е членка на Механизмот за курсна размена 2, доброволно исклучува??и се себеси од монетарниот со?уз.
• Голем бро? еколошки политики координирана преку ЕУ.
• Заедничка аграрна политика и Заедничка рибарска политика.
• Заеднички систем на индиректно оданочува?е, ДДВ, како и заеднички царини на разни производи.
• Обезбедува?е парични средства за разво?от на недоволно развиените региони (структурни и кохезиски фондови).

Надворешни политики

Високиот претставник за Надворешни работи и Безбедносна Политика на Европската Уни?а, ?осеп Борел

• Заедничка тарифа на надворешните царини и заедничка позици?а во ме?ународните трговски преговори.
• Обезбедува?е парични средства за програмите во зем?ите кандидати и во останатите источноевропски зем?и, како и за помош во многу зем?и во разво?, преку своите ФАРЕ и ТАЦИС програми.

Соработка и хармонизаци?а во другите области

• Слобода за гра?аните на ЕУ да гласаат на локални избори и на изборите за Европскиот парламент во секо?а држава членка.
• Соработка во кривичните работи, вклучува??и размена на разузнавачки податоци (преку Европол и Шенгенскиот систем за информации), договор за заедничката дефиници?а за кривичните прекршоци и процедурите за брза екстрадици?а.
• Заедничка надворешна политика како идна цел, иако за ова е потребно време за да биде остварено. Поделбите поме?у државите членки (во Писмото на осуммината) и тогашните идни членки (во Писмото од Вилнус) за време на подготовките за инвази?ата врз Ирак во 2003 посочува колку далеку оваа цел е од тоа да стане стварност.
• Заедничка безбедносна политика како цел, вклучува??и го создава?ето на 60-ил?адни Европски сили за брза реакци?а со цел зачувува?е на мирот, европски воен штаб и европски сателитски центар (за разузнавачки цели).
• Заедничка политика за азил и имиграци?а.
• Заедничко финансира?е на истражува?ето и технолошкиот разво?, преку четири-годишни рамковни програми за истражува?е и технолошки разво?.

Економи?а

Петте на?големи економии во светот според ММФ по номинален БДП во 2018

ЕУ има втора економи?а по големина во светот, по онаа на САД, со БДП од 12.329.110 долари во 2005.

Табела 2: Годишни реални стапки на растеж на БДП во ЕУ (1990-2013)

	1999-2007	2008-2013	1990-2013
Европска Уни?а	2,5%	-0,1%	1,7%
Евро-Зона	2,3%	-0,3%	1,4%

Внатрешен пазар

Многу од политиките на ЕУ на еден или друг начин се поврзани со разво?от и одржува?ето на еден ефективен единствен пазар. Значителни напори се вложени за создава?е на хармонизирани стандарди - кои се создадени за да донесат економска корист преку создава?е на поголеми и поефикасни пазари.

Мо?та на Единствениот пазар зафа?а и надвор од границите на ЕУ, зашто за да се продава во рамките на ЕУ, корисно е прилагодува?ето на не?зините стандарди. Штом фабриките, зем?оделците и трговците од неко?а зем?а ко?а не е членка на ЕУ се прилагодат кон стандардите на ЕУ, многу од трошоците за приклучува?е кон Уни?ата ве?е се намалени. До оваа точка, хармонизира?ето на домашното законодавство со цел станува?е на полноправна членка е релативно безболно и може да создаде поголемо богатство преку елиминира?ето на царинските трошоци.

Единствениот пазар има како интерни така и надворешни аспекти.

Животен стандард

Табела бр. 3: БДП на државите членки на ЕУ

Држави членки	БДП (ППП) милиони инт. долари	БДП (ППП) по жител инт. долари	БДП (номинален) по жител инт. долари
Европска Уни?а	12,329,110	26,900	29,203
Луксембург	30,674	66,821	73,147
Ирска	164,190	40,003	48,753
Данска	187,721	34,718	46,691
Австри?а	267,053	32,802	37,688
Белги?а	324,299	31,159	35,068
Финска	161,099	30,818	36,522
Холанди?а	498,703	30,574	38,180
Германи?а	2,498,471	30,150	33,785
Шведска	267,427	29,537	39,101
Итали?а	1,694,706	29,218	29,635
Франци?а	1,811,561	29,019	33,855
Шпани?а	1,026,340	24,803	27,175
Словени?а	43,260	21,695	18,527
Грци?а	236,311	21,529	20,006
Кипар	16,745	20,669	20,866
Малта	7,909	20,015	13,742
Чешка	198,976	19,488	11,929
Португали?а	203,947	19,388	16,525
Унгари?а	162,289	16,627	11,059
Естони?а	22,239	16,461	9,424
Словачка	87,129	16,110	8,549
Литвани?а	49,106	14,338	7,268
Полска	512,890	13,440	7,487
Летони?а	30,227	13,059	6,739
Бугари?а	71,381	10,003	3,686
Романи?а	183,162	8,258	3,603

Поврзано

• Истори?а на Европската Уни?а
• Современа истори?а на Европската Уни?а

Надворешни врски

• Европеди?а: Guide to European policies and legislation
• Игор ?анев, Constitutional law and political system of the European Union. publ. IPS, Belgrade, 2007. ISBN 978-86-7419-144-6